Mijn persoonlijke ervaring heeft me laten zien dat er, zelfs in de diepste momenten van wanhoop, ademruimte kan zijn en een kans om het leven door een andere bril te zien. Het meest cruciaal voor mij was dat in dit proces mijn gevoelens serieus werden genomen en mijn wensen niet werden weggemaakt.

Bij Expertisecentrum Euthanasie werd ik vanaf aanmelding serieus genomen. Ze namen de tijd om echt naar me te luisteren, zonder oordeel of haast. Ze stelden vragen en lieten me mijn verhaal vertellen, zonder onderbrekingen. Ook hebben ze mijn gehele dossier erbij doorgenomen. Het voelde alsof ze in mijn schoenen stapten en mijn pijn en angst begrepen op een manier die niemand anders had gedaan.

In plaats van mijn gevoelens te minimaliseren of me te vertellen dat ik gewoon “beter moest worden,” luisterden ze aandachtig naar mijn verhaal. Ze begrepen de diepte van mijn pijn en de wanhoop die ik voelde. Het was alsof er eindelijk iemand was die mijn worsteling begreep. Eindelijk waren er mensen die mee wilden kijken naar de optie van vrijwillig levenseinde.

Samen begonnen we te onderzoeken of er andere behandelingsopties waren die mijn lijden konden verlichten. Die waren er helaas niet en ik kreeg groen licht voor euthanasie.

Alles was al gepland voor mijn euthanasie toen ik de rust begon te ervaren. De rust van ademruimte. Het was geen wondermiddel, maar het gaf me een sprankje hoop. Het is als een lichtpuntje in de duisternis, een herinnering dat er begrip en steun is, zelfs in de zwaarste tijden. Hun luisterend oor en respect voor mijn wensen hebben me de kracht gegeven om door te zetten. Ze hebben me laten zien dat ik niet alleen ben in mijn gevecht en dat als het ooit nodig mocht zijn, ze er alsnog voor mij zullen zijn.

De strijd is echt nog niet voorbij, en dat is iets wat ik elke dag onder ogen moet zien. Er zijn nog steeds moeilijke momenten, dagen waarop de duisternis dreigt terug te keren en mijn weg naar herstel kronkelig blijft. Maar te weten dat er mensen zijn – die hulpverleners die mijn wens serieus namen in plaats van het weg te wuiven – maakt deze moeilijke reis een stuk draaglijker.

Met de wetenschap dat ik ze altijd kan bellen om mijn dossier weer actueel te maken, voel ik de ruimte om juist mijn vleugels uit te slaan en de ademruimte te benutten om te genieten van het leven. Het door leven heeft me de mogelijkheid gegeven om oprecht van dingen te genieten die anders, als ik had gekozen voor euthanasie, verloren zouden zijn gegaan. Het leven heeft me nieuwe perspectieven en kansen geboden en ik koester deze momenten met dankbaarheid.

*Gefingeerde naam, echte naam bekend bij stuurgroep ThaNet.